Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Χαρτούμ τέλος, αλλά...

Όπως θα έγινε αντιληπτό από τους φίλους αναγνώστες εδώ και καιρό, 
το Χαρτούμ τελείωσε για μας, αλλά δεν μπορούμε σε καμιά περίπτωση να το διαγράψουμε...ένα κομμάτι απ' τη ζωή μας δεν μπορεί να φύγει ποτέ απ' το μυαλό...εκεί αφήσαμε φίλους, άλλοι φίλοι έφυγαν νωρίτερα από μας, απλωμένοι πια σ'όλη την ελληνική επικράτεια...εκεί αφήσαμε το σχολείο που τόσο αγαπήσαμε...       
Σ'αυτό το σχολειό προσφέραμε με τις λίγες μας δυνάμεις, 
εδώ κάναμε τα λάθη μας, 
με διάθεση αυτοκριτικής δε διεκδικήσαμε ποτέ το αλάθητο...
...εκεί αφήσαμε τα παιδιά που τόσο αγαπήσαμε...
...στιγμές που δεν ξεχνιούνται...



..η Ατσιόλ...


 ...ο Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος...
....η πισίνα του Συλλόγου

...το χαμπούμπι
και οι συνέπειές του ...
...ο Νείλος...


...οι σκηνές της καθημερινότητας...
...ο προσωπικός ράφτης μας...
...η έρημος...
..το ηλιοβασίλεμα στο Νείλο...
...και...και...και....ατέλειωτες εμπειρίες, πολλές τις καταγράψαμε εδώ,
οι υπόλοιπες περιμένουν τη σειρά τους στο αρχείο των αναρτήσεων, 
μη φύγετε λοιπόν, έχει κι άλλο Χαρτούμ...

31 σχόλια:

  1. Είναι πάντα μες στην καρδιά σου, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Και παρακαταθήκη στις ψυχές των μαθητών σου :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν μπορω να το αρνηθώ,κομμάτι της ζωής μου αναπόσπαστο κι αγαπημένο...

      Διαγραφή
  2. Vad μου από ...χαμπούμπια εδώ στο Ελλάντα άλλο τίποτε...
    μας πήρε και μας σήκωσε... βουλιάζουμε συνέχεια.

    Προτιμώ και περιμένω τη συνέχεια επί της οθόνης

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλαρενια μου,μεσα στα δυσκολα θελω αισιοδοξία,δεν μπορεί,υπάρχει παντα ακμη και παρακμή...
      Εχει συνεχεια και πολύ μάλιστα:)
      Καλημέρα στο Γλαροσόι...

      Διαγραφή
  3. Μας έχει λείψει το Χαρτούμ,
    αλοιώς μας είχες συνηθίσει
    Να το βλέπουμε κάπου κάπου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Frezia μου,και σενα σού'λειψε;:))
      Τι να πω κι εγω!
      Θα το βλέπεις,θα το βλέπεις...

      Διαγραφή
  4. Είδες τελικά; Όπου γης πατρίς.
    Και αυτό με την έννοια ότι αν ζήσεις σε ένα μέρος για κάποιο διάστημα, αναπόφευκτα γίνεται κι' αυτό πατρίδα σου.
    Φυσικό να νιώθεις νοσταλγία.
    Εδώ νιώθουμε εμείς.
    It's like the end of an era... :)

    Καλό σου απόγευμα, Βασίλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Lilith μου,την ιδια φιλοσοφία ζωής εχω κι εγω,γι' αυτο και δε ζορίστηκα εκει κάτω...
      Τέλος εποχής πραγματικά,ενα κεφάλαιο κλεινεις,αλλο ανοιγεις,ετσι ειναι η ζωή...
      Καλή σου μέρα...

      Διαγραφή
  5. H περικοπή των κονδυλίων στην εκπαίδευση σταμάτησε αυτή την εμπειρία ή έκλεισες αυτό το κύκλο της ζωής σου?
    Συνέχισε τις αναμνήσεις σου αυτή είναι και η ομορφιά του blogging.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. α Κενταύρου,"Προσωπικόν δεδομένον"))
      Ε,όπυ κι αν ζησεις,ασχετως χρονικού διαστήματος,σου αφήνει αναμνησεις και δεν τις κάνεις στην άκρη,τις γράφεις στο μπλογκ:)

      Διαγραφή
  6. σαν να έκανα ταξίδι με τις φωτογραφίες σου. κέρδισες όμορφες εμπειρίες αυτό έχει σημασία. καλή δύναμη για τον επόμενο προορισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Mana,αν εχεις το κουράγιο και ανατρεξεις στις αναρτησεις μιας ολοκληρης τριετίας,θα συμπληρωσεις τις εντυπώσεις απ'το ταξίδι,αλλά ετσι κι αλλιώς μας περιμενουν αλλες πενήντα αναρτησεις με το ίδιο θέμα...

      Διαγραφή
  7. Ωραίες οι φωτογραφίες. Χαίρομαι που θα αναρτήσεις και άλλες παρόμοιες.
    Κάθε τέλος μπορεί να αποτελέσει μία νέα αρχή. Το παρελθόν, όμως, πάντα το κουβαλάμε μαζί μας με τις ευχάριστες αλλά και τις δυσάρεστες στιγμές του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιγκουίνε,το ταξίδι μπορει να τελειωσε,αλλά η αποθηκη του κομπιούτορα γεμάτη εμεπιρίες,εχουμε ακόμα να πούμε πολλά...,μικρη διαφωνία,κουβαλάω μόνο τα ευχαριστα,τα δυσάρεστα δε θέλω να τα θυμάμαι,τα πέταξα στο Νείλο:)

      Διαγραφή
  8. Vad, κράτα όλες αυτές τις αναμνήσεις κλειδωμένες γερά μέσα σου και συνέχισε τη ζωή σου, τη ζωή σας. Μια νέα αρχή με εφόδια το παρελθόν και τις εμπειρίες σας.

    Εύχομαι ότι καλύτερο από εδώ και εμπρός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. teleytaios,αν τις κρατάω,λεει;Ως κόρην οφθαλμού!Τωρα κοιτάμε μονο μπροστά!Σ'ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
    2. Vad, πολλά πολλά χρόνια πριν, ο πατέρας μου διετέλεσε δάσκαλος σε Ελληνικό σχολείο της Αιθιοπίας στην Αντίς Αμπέμπα. Ακόμα και σήμερα πολλές φορές θυμάται την εποχή εκείνη και τη νοσταλγεί...

      Υ.Γ. Το μόνο που δεν ξέρω είναι μήπως έχω τίποτα συγγενείς εκεί κάτω, χα, χα, χα... ;)

      Διαγραφή
    3. teleytaios,επρεπε να μου το πεις νωριτερα,
      παλαιότερα ειχα φιλους εκει,θα τους εβαζα να αναζητησουν μαυραδέρφια του Τελευταιου:))

      Διαγραφή
    4. Χα, χα, χα... Δεν κάνεις ένα κόπο; Όχι τίποτα άλλο, μήπως αναζητήσω την τύχη μου εκεί, γιατί εδώ δε βλέπω μέλλον... :)

      Διαγραφή
    5. Τωωωωωώρα ψώνισες από σβέρκο!!!:)))Για να φτάσουν εκεινοι στο δικό μας επίπεδο,με όλα μας τα χάλια,χρειάζονται εκατό χρόνια!!!Ασε καλύτερα....

      Διαγραφή
  9. Ανώνυμος19/1/12, 1:31 π.μ.

    Έζησες φοβερή εμπειρία. Οι φώτο είναι η μία καλύτερη από την άλλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. alexis,καλωσόρισες,καλο ξεκινημα στο μπλογκινγκ,θα το διαπιστωσεις κι εσύ,ειναι όμορφη εμπειρία.
      Ορεξη να'χεις,να ανατρεξεις σε αναρτησεις τριων χρονων,εχεις να δεις πολύ πράμα:)
      Θα τα λεμε οπωσδήποτε...

      Διαγραφή
    2. γιατι άραγε είναι τόσο γοητευτικά αυτά τα μέρη?
      κατι απο χαμενο παράδεισο κάτι από βίβλο, η έρημος, ο νείλος, οι άνθρωποι, είναι εικόνες ψυχής που ακόμα κι εμείς, που δεν βρεθηκαμε δυστυχώς ακόμα εκεί, κουβαλάμε νοσταλγικά.

      Διαγραφή
    3. chirine nour,γοητευτικά για τον περιηγητή μόνο,δε συζητάμε για ποιότητα ζωής των ανθρωπων που ζουν εκει...

      Διαγραφή
  10. Μου θύμισες τη ζωή στο Χαρτούμ, όταν ήμουν εκεί πριν 5 χρόνια, με τις φωτογραφίες σου. Ο χρόνος αλλάζει τη ζωή μας, δεν μπορεί πάντα να μένει κάτι σταθερό. Εγώ και πάλι επέστρεψα στο Κάιρο, έχω το Νείλο, την έρημο, τους ανθρώπους. Εύχομαι να είσαι ευτυχισμένος στην Ιθάκη σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φλώρα μου,εκεινη η χρονιά ήταν μια απ'τις καλυτερες μου:)όπως το λες,τιποτα δε μενει σταθερό,ανοιξαμε και παλι το κεφαλαιο Ελλάδα,κοιταμε μπροστά...Ευχομαι να καλοπερνάς στο Κάιρο...

      Διαγραφή
  11. Δεν το'χα δει!
    Γιαυτό είμαι ανημέρωτη!
    Καλά να'σαι να το θυμάσαι!
    Τα παιδιά λόγω ανεργείας σκέφτονται να πάνε στο Καμερούν για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους!

    Τα θαλασσινά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. zoyzoy,Αρμενακι,δεν επιράζει,βρε,δεν κρατανε απουσίες!:)
      -Καμερουν;Αν υπάρχει δουλειά,ας πανε οπουδηποτε στην Αφρική,αφου σιγουρευτουν για συνθηκες διαβιωσης και προστασιας....

      Διαγραφή
  12. η αποχή μου απο το blogging μου κόστισε πολλα επεισόδια που έχασα... το Χαρτουμ σίγουρα θα μείνει πάντα στην καρδιά σου, όπου κι αν βρίσκεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελα,βρε,δεν πειράζει,δεν κρατάμε απουσιες:))
      Να εισαι καλά...

      Διαγραφή
  13. Ανώνυμος27/10/12, 12:51 π.μ.

    Αχ!!! πού με εκσφενδόνισες;
    Χάρικα , συγκινήθηκα...
    Ημουν κι εγώ εκει '90-'95
    Αν και δύσκολες καταστάσεις εν τούτοις εχω τις καλίτερες αναμνήσεις.Οι τσαγούδες,το χαμπούμπι,το σχολείο (νηπιαγωγός ήμουν)και είμαι¨ αλλά πανω απ' όλα ο ΝΕΙΛΟΣ τον Σεπτέμβρη, πλημυρισμένος .
    νάσαι καλά όποιος και νάσαι.Νεφέλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή